ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ေရးေသာသီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္ပါသည္။အႀကိဳက္ဆံုးေတြထဲကတစ္ပုဒ္ေ႐ြးျပရမည္ဆိုပါက“ေငြေတာင္တန္းဆီသို႔သီခ်င္းတစ္ပုဒ္”ကိုေ႐ြးခ်င္သည္။မဆံုစည္းခဲ့ေသာခ်စ္သူႏွစ္ဦးကိုသတိတရျဖင့္တတိယလူေနရာမွခံစားေရးဖြဲ႕ထားသည္။ Chorus ေခၚသံျပိဳင္အပိုဒ္သည္ပို၍ျငိပါသည္။“ခ်စ္တိုင္းလည္းမညားၾကတာâဒီေနရာမွာမွန္ႏိုင္လြန္းတယ္âအို...အခ်စ္တစ္ခုကိုပဲအားကိုးယံုနဲ႕မျပီးတယ္âအကိုတစ္ခါကေျပာခဲ့တာျပန္ျမင္ေယာင္ထင္ေယာင္တမ္းမိတယ္âအို...ေငြေတာင္တန္းရယ္”
နားေထာင္ရင္းသံေဝဂျဖင့္ကြ်န္ေတာ္လြမ္းပါသည္။စြဲမိေသာစာသားတစ္ေနရာကား“မင္းသမီးပ်ိဳေလးအတြက္ျပာပံုေပမဲ့âအေဝးေရာက္သားအတြက္မီးေလာင္ဆဲ”ဆိုေသာစာသား။ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္၏တင္စားပံုေလးကရင္ထဲျငိက်န္ခဲ့ပါ၏။
ကြယ္လြန္သူဆရာေမာင္ေသာ္ကကိုဒီဖက္ေခတ္လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲဝင္သူရဲေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊သူ၏နာမည္ေက်ာ္“တိုက္ေရယာဥ္၁ဝ၃”ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္စာအုပ္ေရးသားသူတစ္ဦးအျဖစ္လည္းေကာင္းသိၾကသူမ်ားပါသည္။ဆရာသည္၁၉၆၄=၆၅ခုႏွစ္ေလာက္ကစ၍ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ေန႔စဥ္သတင္းစာတြင္သေရာ္စာေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားျပီးနာမည္ၾကီးခဲ့သူျဖစ္ပါ၏။ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနကဝါဒျဖန္႕ထုတ္ေဝေသာ“ေ႐ွ႕သို႕”ဂ်ာနယ္တြင္လည္းအယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္တာဝန္ယူခဲ့ဘူးသည္(ထင္ပါသည္။)
ထိုစဥ္ကဆရာေမာင္ေသာ္ကေန႔စဥ္သတင္းစာမ်ားတြင္ေဖၚျပခဲ့ေသာေဆာင္းပါးမ်ားကိုစုစည္းျပီး“ပို႕သခဲ့ေသာေမတåာမ်ား”အမည္ျဖင့္စာအုပ္ထုတ္ေဝခဲ့သည္
သေရာ္စာေရးသားဟန္ကိုႏွစ္သက္သျဖင့္ကြ်န္ေတာ္အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကထိုေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ကိုဝယ္ျပီးသိမ္းထားဘူးသည္။ဆိုရလွ်င္ဆရာေမာင္ေသာ္ကသည္ကြ်န္ေတာ္၏ေဖးဘရိတ္စာေရးဆရာတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးေတးေရးဆရာႏွင့္စာေရးဆရာတို႔အမွတ္မထင္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကပံုေလးေျပာပါဦးမည္။
၁၉၇၇ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလေလာက္တြင္စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးသားျပီးစိုင္းထီးဆိုင္၏“ေက်နပ္ပါေတာ့”ထြက္လာပါသည္။စိုင္းထီးဆိုင္၊စိုင္းခမ္းလိတ္တို႕ေငြေၾကးအရေရာ၊ေက်ာ္ၾကားမႈအရပါအေအာင္ျမင္ဆံုးကာလျဖစ္ေလရာထိုစီးရီးမွသီခ်င္းမ်ားသည္တစ္ႏိုင္ငံလံုးပါးစပ္ဖ်ားတြင္တြင္က်ယ္လွ်က္႐ိွေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာျဖစ္ေသာလုပ္သားျပည္သူ႔ေန႕စဥ္သတင္းစာမွာဆရာေမာင္ေသာ္က၏ထိုစီးရီးကို႐ႈတ္ခ်ေဝဖန္ေသာေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါလာေလသည္။ဆရာေမာင္ေသာ္ကကသီခ်င္းမ်ားသည္မူးယစ္ေဆးဝါးသံုးစြဲျပီးထင္ရာျမင္ရာေအာ္ထားေသာသီခ်င္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္မအပ္စပ္ေသာညစ္ညမ္းစာသားမ်ားပါေၾကာင္း၊အဆိုးဆံုးမွာေတးေရးသူသည္သူ၏စက္ဘီးေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ကိုပင္တခမ္းတနားလုပ္ျပီးသီခ်င္းေရးထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းတို႕ကိုေဝဖန္ေဖၚျပထားပါသည္။
၁၉၇၇ကာလမ်ားသည္ဂီတသစ္ႏွင့္ျမန္မာသံစဥ္သီခ်င္းတို႔၏အျပင္းထန္ဆံုးတိုက္ပြဲကာလျဖစ္ေလရာအားေကာင္းေမာင္းသန္အ႐ွိန္အဟုန္ျဖင့္စီးဆင္းလာေသာဂီတသစ္ေရစီးကိုခုခံကာကြယ္ေနရေသာကာလတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ထိုေဆာင္းပါးကိုဖတ္ျပီးလူငယ္အမ်ားစုသည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏အျမင္ကိုလက္ခံျခင္းမ႐ိွၾကရာတုန္႕ျပန္ေဆာင္းပါးေရးသားျပီး“လုပ္သား”သတင္းစာတိုက္သို႔ပို႕ၾကေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္၏သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးသည္ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္တံု႕ျပန္ေရးသားျပီးသတင္းစာတိုက္သို႕ကိုယ္တိုင္သြားပို႕ပါေတာ့သည္။
သတင္းစာတိုက္ကဝန္ထမ္းသည္မည္သည့္ေဆာင္းပါးအမ်ိဳးအစားျဖစ္ေၾကာင္းေမးျမန္းသျဖင့္သူငယ္ခ်င္းကဆရာေမာင္ေသာ္က၏ေဆာင္းပါးကိုျပန္လည္ေခ်ပေရးသားေသာေဆာင္းပါးျဖစ္ေၾကာင္းေျပာ၏။ထိုအခါဝန္ထမ္းကတုန္႕ျပန္ေဆာင္းပါးဆိုလွ်င္မိမိတို႔လက္မခံေတာ့ေၾကာင္း၊ေလာေလာဆယ္တိုက္၌ထိုေဆာင္းပါးအပုဒ္(၆ဝဝ)ေက်ာ္ခန္႔လက္ခံျပီးျဖစ္၍ေနာက္ထပ္လက္မခံရန္အထက္လူႀကီးမ်ားကမွာၾကားထားေၾကာင္း႐ွင္းျပျပီးစာမူလက္ခံစားပြဲေပၚ႐ွိစကၠဴပံုးၾကီးတစ္ခုကိုၫႊန္ျပေလ၏။
တစ္တိုင္းျပည္လံုးကဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ဘက္မွေျဖ႐ွင္းေရးသားခဲ့ေလေသာျငားဆရာကေတာ့မည္သည့္တံု႕ျပန္မႈမွ်မျပဳခဲ့ပါ။ထိုစဥ္ကဆရာေမာင္ေသာ္က၏ေဆာင္းပါးကိုေခ်ပေရးသားခဲ့ေသာေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွကြ်န္ေတာ္တို႔မဖတ္ခဲ့ရပါ။ယခုကာလကဲသို႔သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္မ႐ွိေသာတစ္ပါတီစနစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၏ျပယုဂ္တစ္ခုျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ဆရာေမာင္ေသာ္က၏ပရိတ္သတ္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္းယခုျဖစ္ရပ္တြင္ေမာင္ေသာ္ကဘက္ကလက္လြန္သြားသည္ဟုယူဆပါသည္။အဓိကၾကေသာအခ်က္မွာမ်ိဳးဆက္ကြာဟမႈသေဘာမွ်ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ဟုလည္းသံုးသပ္မိပါသည္။
ထိုစဥ္ကလူငယ္တစ္ဦးမွ်သာျဖစ္ေသာကြ်န္ေတာ္သည္ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္၏သီခ်င္းမ်ားကိုခံစားလို႕ရပါသည္။စိုင္းခမ္းလိတ္သည္႐ိုး႐ွင္းေသာစကားလံုးမ်ားကိုေ႐ြးခ်ယ္သံုးစြဲျပီးသူ၏မိသားစုဘဝကိုလည္းေကာင္း၊သူျမင္ေတြ႕ျဖတ္သန္းေနရေသာဘဝပံုရိပ္မ်ားကိုသီခ်င္းအျဖစ္ေျပာင္းလဲေနသူျဖစ္ပါလိမ့္မည္။(ဒါေတာင္ဆရာေမာင္ေသာ္က“တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ညပဲ”၊“မိန္းမ=မိန္းမ”သီခ်င္းမ်ားကိုနားမေထာင္လိုက္ရလို႕။နားသာေထာင္လိုက္ရလို႕ကေတာ့ဆရာစိုင္းၾကိဳးဝိုင္းအျပင္ေတာင္လြင့္သြားေလာက္ေပလိမ့္မည္။)
မၾကာပါ။စိုင္းထီးဆိုင္၏စီးရီးအသစ္ထြက္လာပါသည္။တိုတိုေျပာရလွ်င္စက္ဘီးေပ်ာက္ဆံုးျခင္းကိုအေၾကာင္းျပဳေရးသားေသာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုကြ်န္ေတာ္တို႔ထပ္မံနားဆင္ရျပန္ေလသည္။သည္မွ်ႏွင့္လည္းဆရာစိုင္းမရပ္ေသး။ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ထုတ္ေသာသီခ်င္းေခြေတြမွာလည္းသူ႕စက္ဘီးေလးအေၾကာင္းတလြမ္းတေဆြးေရးဖြဲ႕ျပလိုက္သည္မွာစုစုေပါင္းေျခာက္ ပုဒ္မွ်ပင္႐ိွခဲ့ျပီျဖစ္၏။
တင္စားေရးဖြဲ႕ပံုကလည္းဆရာဝန္သီခ်င္းေရးဆရာပီပီေဆးေလာကႏွင့္လည္းေကာင္း၊ဂီတေလာကႏွင့္လည္းေကာင္းဆက္စပ္ေရးသားထားျပန္၏။
“Anatomy ကအ႐ိုးေတြလိုဟိုတစ္ပိုင္းနဲ႔ဒီတစ္ပိုင္းâကိုယ္နဲ႔ေခါင္းတျခားစီျဖစ္ျပီထင့္âဘီးရယ္တကယ္အျဖစ္ဆိုးတယ္”
“ကိုယ္တို႔Wild Ones အဖြဲ႕နဲ႕တူတဲ့ဘီး”
(ကိုယ္တို႔သိတ္ခ်စ္တဲ့ဘီး...သီခ်င္းမွ)
အသည္းၾကီးလိုက္ပံုကစက္ဘီးသီခ်င္းမ်ားထဲတြင္“ပန္းမေပးပါဘူးဘီးကေလးရယ္”ဆိုသည့္သီခ်င္းပင္ပါလိုက္ေသး၏။ေဝဖန္ေရးဆရာကိုလည္းအာဃာတကင္းကင္းျဖင့္-
“ေဝဖန္သူပါးစပ္ထဲေရာက္ဘူးခဲ့တဲ့ဘီး..”ဟုေရးခဲ့ေလ၏။(ကိုယ္တို႕သိတ္ခ်စ္တဲ့ဘီး)
အႏုပညာ႐ွင္တစ္ဦး၏႐ိုးသားၾကည္လင္ေသာခံယူခ်က္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုကြ်န္ေတာ္အေဝးကခတ္ေရးေရးမွန္းဆၾကည့္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္နိဂံုးခ်ဳပ္ပါေတာ့မည္။ဆရာေမာင္သစ္ဆိုလွ်င္ေ႐ွ႕ေနဦးကိုယုမွန္းသိၾကပါသည္။သူသည္လည္းဆရာေမာင္ေသာ္ကတို႔ႏွင့္ေခတ္ျပဳိင္စာေရးဆရာတစ္ဦးျဖစ္သိုသေရာ္စာေရးသားကြ်မ္းက်င္ေသာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။၁၉၈ဝေခတ္လြန္ကာလကမဂၢဇင္းတစ္ေစာင္(သဘင္လား၊လံုမေလးလား။မေသခ်ာပါ)တြင္ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ေရးသားသြားပါသည္။ေဆာင္းပါး၏ဆိုလိုရင္းမွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။
ဆရာကသူသည္စတီရီယိုသီခ်င္းမ်ားကိုနားလည္းမေထာင္ေၾကာင္း၊နားလည္းမစြဲေၾကာင္းေရးသားထားျပီးျခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ေဒါက္တာစိုင္းခမ္းလိတ္၏“အေဖေရာက္တဲ့အခါျပန္ႏႈိးပါ”သီခ်င္းကိုေတာ့အေတာ္ေလးႏွစ္သက္ခံစားမိေၾကာင္းေရးသားခဲ့သည္ကိုဖတ္ခဲ့ဘူးပါေလ၏။
(ေလးစားရေသာ ဆရာေမာင္ေသာ္ကႏွင့္ဆရာေမာင္သစ္တို႔ႏွစ္ဦးသို႕အမွတ္တရ)
