ျမဴႏွင္းတို႕အံု႕ဆိုင္းေနသျဖင့္မိမိထံလွမ္းလာေနသူကိုသဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရ။
သူသည္တစ္လွမ္းျခင္းတစ္လွမ္းျခင္းေလွ်ာက္လာရင္းမိမိနာမည္ကိုေအာ္ဟစ္ေခၚေနသည္။မိမိကိုမျမင္ဘူးလား။
“ငါဒီမွာေလ၊မေတြ႕ဘူးလား”
စစ္ဝတ္စံုအႏြမ္းဝတ္ဆင္ထားျပီးေက်ာပိုးအိတ္ကိုညာပုခံုးေပၚလြယ္တင္လွ်က္မိမိေ႐ွ႕မွာေျခစံုရပ္လိုက္သည္။ျပီးေတာ့သူ၏ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ကိုခြ်တ္လိုက္သည္။
ဟင္...သိန္းေဌးပါလား။
“ငါမင္းနဲ႕အတူေနမလို႔”
သူ႕မ်က္ႏွာကေအးတိေအးစက္။စကားကိုတမင္တိုတိုျပတ္ျပတ္ေျပာေနသည္ထင္သည္။မိမိဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိခင္မွာပင္လန္႕ႏိုးသြားသည္။အိပ္မက္မဟုတ္ပဲတကယ္သာျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လားသူငယ္ခ်င္းရာ။
မွန္သည္။အျပင္ကမၻာမွာသိန္းေဌးမွမ႐ွိေတာ့ပဲ။က်ဆံုးသြားျပီးျဖစ္ေသာသူငယ္ခ်င္းကိုသတိတရ႐ိွေနသည္မွန္ေသာ္လည္းစိတ္ထဲစြဲစြဲလမ္းလမ္းျဖစ္ေနသည္လားမေသခ်ာ။ဒါဆိုဗမာေတြယူဆသလိုမိမိႏွင့္အတူေနဖို႔သူလာမည္ဆိုျခင္းသည္မိမိမိသားစုဝင္အျဖစ္ဝင္စားဖို႕နိမိတ္ျပျခင္းေပလားမိမိမေတြးတတ္ေတာ့။မိမိတို႕မွာထိုစဥ္ကသားၾကီးပင္ႏွစ္ခါလည္မျပည္႕ေသး။
သိန္းေဌးက်ဆံုးသည္႔(၃-၂-၈ဝ)ရက္ေန႕မွတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္(၂၃-၂-၈၁)ရက္ေန႔မွာသားလတ္ကိုေမြးပါ၏။အယူမသည္း၊အစြဲမ႐ွိေသာမိမိကေတာ့အမွတ္ပင္မထားမိေတာ့ပါ။သိန္းေဌးကဂီတကိုကြ်မ္းက်င္သူမဟုတ္။သားလတ္ကဂီတသမားျဖစ္လာ၏။သိန္းေဌးကအားကစားထူးခြ်န္၊သားျဖစ္သူကလက္ခါးေျခေလ့က်င့္ခန္းေလာက္ေတာင္မလုပ္ႏိုင္သူျဖစ္ပါ၏။
ဒါေပမဲ့သိန္းေဌး၏အႏုပညာအစြမ္းေၾကာင့္မိမိတို႔အသည္းေၾကကြဲဘူးသည္ကိုေတာ့သတိတရ။
၁၉၇၃၊ေဖေဖၚဝါရီလေႏွာင္းပိုင္းမွာျပင္ဦးလြင္ေခၚေမျမဳိ႕သို႔အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွဗိုလ္ေလာင္း၊ေလာင္းလ်ာေလးေတြေရာက္လို႕လာသည္။စစ္တၠသိုလ္သံုးထပ္အိပ္ေဆာင္ၾကီးႏွစ္ခုအနက္တစ္ခုေသာအိပ္ေဆာင္၏ေျမညီထပ္ခန္းမက်ယ္ၾကီးထဲမွာစုေပါင္းေနရာခ်ေပးထားသည္။စုစုေပါင္းတစ္ရာစြန္းစြန္းေလာက္႐ွိပါ၏။
အိမ္ကိုခြဲလာရသည္မွာရက္ပိုင္းမွ်သာ႐ွိသည္မို႕အားလံုးရင္ထဲမွာလြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး။ထိုစဥ္ဘယ္သူမွန္းမသိ၊က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္သီခ်င္းတစ္ပိုဒ္ကိုစိတ္ပါလက္ပါၾကီးဆိုခ်လိုက္သည္။
“ ........ ေမေမေရမငိုနဲ႕ေနာ္ေလ၊႐ွစ္ခိုးဦးခ်ကန္ေတာ့လွ်က္ပါအေမ ”
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူ။အိမ္လြမ္းနာက်ေနသူအခ်င္းခ်င္း၊ဒင္းကရင္ဖြင့္ဟစ္ေႂကြးလိုက္ေလရာမိမိတို႔အားလံုးရင္မွာထိထိ႐ွ႐ွ။အခ်ိဳ႕မ်က္ရည္မ်ားပင္လည္လွ်က္။
သူလည္းသူ႔အေမကိုလြမ္းလို႕ရင္ဖြင္႕ဟစ္ေႂကြးသီဆိုျခင္းျဖစ္မည္ေပါ့ေလဟုႏွလံုးသြင္းလွ်က္အသံ႐ွင္ကိုစူးစမ္းလိုက္သည္။မိမိခုတင္ႏွင့္ဓါးလြယ္ခုတ္၊ဟိုးအတြင္းဖက္က်က်ဆီမွျဖစ္သည္။ေသခ်ာျပီ။ဒါဆိုမႏåေလးအုပ္စုကျဖစ္လိမ့္မည္။သူသည္အခ်ိန္အားရသည္ႏွင့္သူ၏“အေမတစ္ခု၊သားတစ္ခု”သီခ်င္းကိုဟစ္္ေႂကြးေလ့႐ိွရာသင္တန္းမွမဖြင့္မီသူ႕ကိုက်န္သူမ်ားကမွွတ္မွတ္ရရသတိျပဳမိေလသည္။သင္တန္းစေတာ့သိန္းေဌးကတပ္စု(၂)သို႕ေရာက္သြားျပီးမိမိကတပ္စု(၄)သို႕ေရာက္သျဖင့္မိမိတို႕အေနမနီးခဲ့။ေမျမဳိ႕တြင္တပ္စု(၁)ႏွင့္(၂)သည္မိမိတို႕႐ိွရာတပ္စု(၃)(၄)ႏွင့္အတန္အလွမ္းေဝးေလသည္။
သို႕ေသာ္မိမိတို႕တပ္ခြဲေဘာလံုးသင္းတြင္အတူကစားျဖစ္သျဖင့္သိန္းေဌးႏွင့္အေပါင္းအသင္းမပ်က္ခဲ့။မိမိတို႕တပ္ခြဲတြင္ေဘာလံုးကိုအဆင့္ျမင့္ျမင့္ကစားႏိုင္သူႏွစ္ဦး႐ိွသည္ဆိုပါကတစ္ဦးသည္သိန္းေဌးျဖစ္ပါသည္။က်န္တစ္ဦးကသိန္းထြန္းသက္။သူတို႕ႏွစ္ဦးစလံုးေဘာလံုးပညာအေျခခံကြ်မ္းက်င္သူမ်ားျဖစ္ျပီးသိန္းထြန္းသက္ကေနာက္ခံအတြင္းလူေနရာကိုပံုေသကစားပါသည္။သိန္းေဌးမွာေနာက္ခံလူေနရာတြင္သာမကေ႐ွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးအျဖစ္ပါေနရာစံုကစားတတ္ပါသည္။မိမိကသူ၏တိုက္စစ္ကစားပံုကိုပိုမိုႏွစ္သက္ပါသည္။သိန္းေဌးေဘာလံုးဆြဲေျပးပံုသည္လြန္စြာညက္ေညာျပီးေျပးအားေရာ၊တိုးအားပါေကာင္းသျဖင့္မိမိတို႕တပ္ခြဲေအာင္ပြဲဆင္ႏိုင္ခဲ့ေသာပြဲအမ်ားအျပား႐ိွခဲ့ဘူးေလ၏။
မိမိကိုသိန္းေဌးအားေျမွာက္ေျပာသည္ထင္မည္စိုး၍မေျပာခဲ့ေသာစကားလည္းေျပာလိုက္ပါဦးမည္။၁၉၇၄ခုႏွစ္ကမၻာ့ဖလားေဘာလံုးပြဲစဥ္မ်ားတြင္နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ေသာေဟာ္လန္အသင္းႏွင့္ေဟာ္လန္ေဘာလံုးသမားယိုဟန္ခ႐ိုက္(JohanCryuff)ကစားပံုသည္သိန္းေဌးကစားပံုႏွင့္အတန္တူေလ၏။ခ႐ိုက္ေဘာလံုးဆြဲေျပးပံုသည္သိန္းေဌးႏွင့္တစ္ပံုစံတည္းပင္။သူတို႕ႏွစ္ဦးစလံုးေဘာလံုးသယ္ေျပးလွ်င္ရင္ကိုဖြင့္လွ်က္ဆြဲေျပး၏။ပိုသည္မထင္ပါႏွင့္။ကစားပံုသာတူတာမဟုတ္။သူတို႕ႏွစ္ဦးမ်က္ႏွာေပါက္လည္းအတန္ဆင္ပါသည္။သိန္းေဌးသည္ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့(ဗိုလ္ေလာင္းျဖစ္ေတာ့ပံုစံဆံပင္ျဖစ္ေနေပျပီ)ေမး႐ိုးက်က်၊အသားျဖဴျဖဴ၊မ်က္လံုးကအတန္ငယ္အျပာေရာင္ဖက္ေရာက္ေရာက္မို႕မိမိကမႏႈိင္းေကာင္းမႏိႈင္းရာကမၻာေက်ာ္ဘာစီလိုနာအသင္းမွယိုဟန္က႐ိုက္ႏွင့္တက္ျပီးႏႈိင္းရျခင္းပါ။
သူႏွင့္မိမိတပ္စုမတူ၊စာသင္ခန္းလည္းမတူေသာ္ျငားေဘာလံုးကြင္းမွာစံု႐ံုေလာက္မွ်ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းအခ်ာျဖစ္ခဲ့သည္မဟုတ္။အလြန္ထူးျခားေသာအက်ိဳးေပးတူခဲ့ၾကျခင္းလည္းပါဝင္လိမ့္မည္။အျဖစ္ကရယ္စရာလိုလိုပင္။စစ္တကၠသိုလ္မွာေျခာက္လစာေပသင္ၾကားစဥ္ကာလအတြင္းမိမိတို႕တပ္ခြဲ၏ၾကီးၾကပ္သူဆရာၾကီးမင္းေအာင္သည္သိန္းေဌးမ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီးမိမိနာမည္တပ္ေခၚျပီးမိမိကိုေတြ႕လွ်င္သိန္းေဌးဟုအျမဲမွားယြင္းေခၚေလသည္။တစ္ၾကိမ္မဟုတ္။ႏွစ္ၾကိမ္မဟုတ္။မိမိတို႕ေမွာ္ဘီဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းေျပာင္းသြားသည္အထိဒီအတိုင္းမွားယြင္းေခၚေလေတာ့၏။မွားယြင္းမႈအတြက္စိုးရိမ္ဖြယ္မ႐ိွသည္မွာသူေရာ၊မိမိပါလစ္လွ်င္လစ္သလိုစည္းကမ္းေဖါက္ေလ့႐ိွ၍သူေဖါက္ေသာစည္းကမ္းအတြက္မိမိကအျပစ္ေပးခံရသလိုမိမိက်ဴးလြန္ေသာျပစ္မႈအတြက္္လည္းသိန္းေဌးကနားလည္မႈ႐ိွစြာအေရးယူခံခဲ့ၾကသည္မွာသင္တန္းျပီးဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္ပင္။
ေမျမဳိ႕တြင္သာမက၊ေမွာ္ဘီေရာက္ေတာ့လည္းမိမိႏွင့္သိန္းေဌးနီးနီးစပ္စပ္မေနခဲ့ၾကရပါ။သို႕တိုင္သိန္းေဌးႏွင့္မိမိလြန္စြာရင္းႏီွးခင္မင္ခဲ့ေသာကာလသည္မိမိဒဏ္ရာရျပီးခ်ိန္မွစတင္သည္ဟုမိမိထင္ျမင္မိ၏။မိမိေဆး႐ံုသို႔ေရာက္႐ိွစဥ္အေစာဆံုးလာေရာက္ေတြ႕ဆံုသူမ်ားထဲမွာသိန္းေဌးမပါ။သူသည္႐ွမ္းျပည္နယ္၏ေဝးကြာေသာတပ္ရင္းတစ္ရင္းတြင္တာဝန္က်ေန၏။လူကိုယ္တိုင္မလာေရာက္ႏိုင္ေသာ္ျငားစာတိုက္မွတစ္ဆင့္စာမွန္မွန္ေရးပို႔ယံုသာမကတပ္ရင္းလူၾကံဳ႐ိွတိုင္းပစၥည္းေလးအစ၊စားစရာအဆံုးပို႔ေပးေလ၏။ပဌမစာတစ္ေစာင္၊ႏွစ္ေစာင္ေလာက္ေရာက္လာစဥ္ကမိမိသာမန္သတိရယံုမွ်သာစာေရးေနသည္ဟုထင္မိေသးသည္။
ေနာင္သူသင္တန္းတက္ရ၍ျပည္မ(သူ႕အေခၚအတိုင္း)သို႕ေရာက္လွ်င္လည္းမိမိထံတကူးတကလာေရာက္အားေပးေဖၚရေလ၏။အမွတ္တရပစၥည္းတစ္ခုမဟုတ္၊တစ္ခုယူလာတတ္၏။မိမိအိမ္ေထာင္က်ေတာ့ရပ္ေဝးကေနအိမ္ေထာင္ဦးပစၥည္းေတြလက္ဖြဲ႔ပါ၏။
မွတ္မွတ္ရရသားဦးေမြးျပီးမိမိဇနီးဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အခမ္းအနားတက္ရန္တပ္ရင္းမွရန္ကုန္သို႕ဆင္းခဲ့စဥ္ကျဖစ္ပါသည္။၁၉၇၉ခုႏွစ္ေဖေဖၚဝါရီလတြင္သိန္းေဌးလည္းရန္ကုန္သို႕ေရာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။မိမိတို႔မိသားစုခေပါင္းရိပ္သာမွာတည္းသည္။သိန္းေဌးကိုဘယ္သူေျပာလိုက္လို႔လဲဆိုတာမိမိမမွတ္မိေတာ့။မိမိတို႔လိပ္စာကိုစံုစမ္းျပီးသူေရာက္လာသည္။
ကံၾကမၼာဆိုတာကိုအဲဒိတံုးကမိမိမယံုတတ္ေသး။
မိမိတို႔အျခားတစ္ေနရာေရာက္ေနသည္။သူအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေစာင့္ေနသည္ဟုအိမ္႐ွင္ေနာင္ေတာ္ၾကီးကေျပာပါသည္။ယခုေခတ္လိုဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းသည့္အခ်ိန္မို႔မိမိတို႔သူေရာက္ေနတာကိုမသိလိုက္။သားၾကီးအတြက္ကစားစရာအ႐ုပ္ေတြဝယ္ျပီးေပးထားခဲ့သည္။ေအာ္...အရင္ကဆိုအိမ္ေထာင္ပစၥည္းေတြျဖည့္ဆည္းေပးရာကသားေမြးလာေတာ့သားအတြက္ပါျဖည့္ဆည္းဝယ္ေပးေနရ႐ွာျပီဟုေျပာျဖစ္သည္။
ကံၾကမၼာကမိမိႏွင့္သိန္းေဌးကိုလြဲျဖစ္ေအာင္လြဲေပးပါသည္။
၁၉၇၉ခုႏွစ္တြင္မိမိနယ္ဘက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္စက္႐ံုသို႔
on job
trainingဆင္းရသည္။စက္႐ံုကမိမိဇနီး၏႐ြာႏွင့္၂မိုင္ခန္႔သာေဝးသည္။မိမိေယာကၡမအိမ္မွာေနျပီးအလုပ္တက္ဆင္းသည္။ထိုကာလအတြင္းမွာသိန္းေဌးတပ္ေျပာင္းရ၏။သူေျပာင္းရသည့္တပ္ကမိမိတို႔႐ြာႏွင့္မိုင္သံုးဆယ္ေလာက္သာေဝးေတာ့သည္။သိပံုကလည္းမိမိတို႕႐ြာမွာမ႐ိွဘဲျပည္ကိုေရာက္ေနခ်ိန္သူ႔ဖါသာေမးျမန္းစံုစမ္းျပီးေရာက္လာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။လူခ်င္းမေတြ႕ရေသာ္လည္းယခင္ကလိုအေဝးၾကီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဟူေသာအသိကသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးကိုအားတက္႐ႊင္လန္းမႈေပးပါသည္။ျပည္ကျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းသူ႕စာတိုေလးကိုဖတ္ရင္းမိမိအေပ်ာ္ေတြဖံုးမရဖိမရ။သူေ႐ွ႕တန္းကျပန္ရင္သူငယ္ခ်င္းေတြေအးေအးေဆးေဆးေတြ႕လို႕ရျပီေပါ့။
သတင္းစာသည္မိမိနယ္ျမဳိ႕ေလးတြင္တစ္ရက္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္၏။ျမဳိ႕ႏွင့္အတန္လွမ္းေသာမိမိေနရာသို႕သတင္းစာမွန္မွန္မလာ။ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေနမွစုေပါင္းဖတ္ရ၏။
တစ္ေန႔။
သတင္းစာထုတ္ကိုျဖည္ျပီးရက္စြဲအလိုက္စီျပီးမိမိဖတ္ေနသည္။
နာေရးစာမ်က္ႏွာအေရာက္တစ္ေနရာတြင္ဗိုလ္သိန္းေဌးဆိုေသာနာေရးသတင္းကိုမိမိေတြ႔လိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ပါေစႏွင့္ဆုေတာင္းရင္းဆက္ဖတ္လိုက္သည္။မိမိဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့။
မိမိခ်စ္သူငယ္ခ်င္းသိန္းေဌး၏နာေရးသတင္း။မိမိဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ။ရက္စက္လိုက္တဲ့ၾကမၼာရယ္။
ကံတူအက်ိဳးေပးသူငယ္ခ်င္း။
မိမိလိုပင္ရန္သူ႕မိုင္းထိ၏။မိမိလိုပင္ေျခတစ္ဖက္စြန္႔ရ၏။မြန္ျပည္နယ္ႏွင့္ကရင္ျပည္နယ္အစပ္တြင္ရန္သူ႕မိုင္းထိမွန္သည္။ကားလမ္းေပၚအေရာက္ေခၚလာျပီးထြန္စက္ေနာက္တြဲယာဥ္ျဖင့္သထံုျပည္သူ႕ေဆး႐ံုသို႕သယ္လာစဥ္လမ္းခြတ္လပ္မွာတိုင္းျပည္အတြက္အသက္စြန္႕သြားသည္ဟုသတင္းရလိုက္သည္။မိမိလိုဘဝပင္လယ္ျပင္ကိုဆက္လက္ကူးခတ္ဖို႕အခြင့္မရေတာ့။ေအးေဆးျငိမ္သက္စြာအနားယူပါသူငယ္ခ်င္း။သူငယ္ခ်င္းအေပၚမွာေရာ၊တိုင္းျပည္အတြက္ေရာမင္းတာဝန္ေက်ခဲ့ျပီးျပီပဲ။
သူႏွင့္ပတ္သက္သမွ်အမွတ္တရေတြမိမိတတ္စြမ္းသေလာက္ထိန္းသိမ္းထားပါ၏။တခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ဆံုး၊တခ်ိဳ႕ပ်က္စီး၊ဤစာစုကိုေရးေနခ်ိန္အတြင္းသူ၏နာေရးေၾကာ္ျငာျဖတ္ပိုင္းကိုမွတ္စုေဟာင္းအတြင္း႐ွာမိ၏။မေတြ႕ေတာ့။
ထာဝရရယ္လို႕ဘာမွ်မ႐ိွေသာေလာကပါတကား။
လြန္ခဲ့ေသာရက္ပိုင္းကစားေသာက္ဆိုင္သို႕မိမိတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံသြားစဥ္သိန္းေဌး၏အစ္မအၾကီးဆံုးႏွင့္သူ႕မိသားစုကိုမေမွ်ာ္လင့္ပဲေတြ႔၏။သူ႕မိသားစုအေၾကာင္းေတြေမးရ၏။ေထြရာေလးပါးဆက္ေျပာရင္းအစ္မၾကီး၏စကားတစ္ခြန္းကမိမိအိပ္မက္ကိုျပန္သတိရလိုက္မိ၏။
အစ္မၾကီးေျပာတာကသူ႕သားအၾကီးဆံုးက
သိန္းေဌးဝင္စားတာတဲ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူတို႕စိတ္သက္သာရာရသြားသည္ဆိုလွ်င္မိမိဝမ္းသာပါသည္။
