တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္စာအုပ္မ်ားကေပးေသာအသိ

ဆရာႀကီး (တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္) ဝတၳဳကို စဖတ္ရတာ ေဘးတစ္အိမ္ေက်ာ္က ဧရာဝတီ႐ံုးမွာပါ။ ႐ံုးဆိုေပမယ့္ ႏွစ္ထပ္တိုက္ခံအိမ္ႀကီးရဲ့ ေအာက္ထပ္ကို ႐ံုးခန္းလုပ္ထားျပီး အေပၚထပ္မွာ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးရဲ့ မိသားစုေနၾကပါတယ္။ အသက္ငယ္ေသးေတာ့ ဧရာဝတီ႐ံုးလို႔ အရပ္ထဲကေခၚသလို ေခၚခဲ့ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမွ ျပည္တြင္းေရေၾကာင္း ပို႔ေဆာင္ေရး႐ံုး ကိုေခၚတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရတယ္။

ထိုနည္းတူပါပဲ။ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးလို႔ အရပ္ထဲက ေခၚၾကတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးရဲ့ ရာထူးတာဝန္က ပို႔ေဆာင္ေရးမန္ေနဂ်ာကို ေခၚမွန္း ကေလးတံုးက မသိခဲ့ရပါ။ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးရဲ့ နာမည္က“ဦးစိန္သြင္”ျဖစ္ျပီး သူ႔သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကိုယ္က အတန္းတူ ကစားဘက္ေတြမို႔ ဧရာဝတီ႐ံုးကို မၾကာမၾကာ သြားကစားပါတယ္။ ရံဖန္ရံခါ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဘဘဦးစိန္သြင္ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဘသမီး (က်ြန္ေတာ္တို႔အေခၚ) မမမိက ေက်ာင္းစာလည္း သင္ေပးေလ့႐ိွပါတယ္။

ဧရာဝတီ႐ံုးမွာ ေဆာ့ရင္းကစားရင္း ကေလးဂ်ာနယ္ ေတြဖတ္၊ အျခားစာအုပ္ေလးေတြ ဖတ္ရာက တေန႔မွာ ဝတၳဳတိုစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ဖတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ (ဘဘဦးစိန္သြင္ဟာစာဖတ္ဝါသနာႀကီးသူမို႔ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္ထားသူျဖစ္တာမို႔ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႔စာၾကည့္တိုက္မွာ ႐ိွပါတယ္။ သူ႔စာအုပ္တိုင္း တံဆိပ္ဝိုင္းေလး ထုထားျပီး“ေမာင္စိန္သြင္၊ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္ ဆိုတဲ့စာသားေလး ႐ိုက္ထားတာ မွတ္မိေနတယ္။)

စာအုပ္က ဝတၳဳစာအုပ္၊ ေရးသူက တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္။ ဝတၳဳတိုစုစည္းမႈ ျဖစ္မယ္။ မွတ္မိသေလာက္..ႏွင္းရက္ေႂကြေစာ၊ပိေတာက္ႏွင့္ႀကိဳပါမည္ မာရီယာ၊ ေအာင္ပင္လယ္မေတာ့ ေနညိဳေျခာက္ခဲ့ျပီ၊ မုန္းရစ္ေလဦး.. တို႔ဆက္တိုက္ ဖတ္ျဖစ္ျပီး ဘုန္းႏိုင္ပရိတ္သတ္ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ အဲဒီကတဆင့္ လံုးခ်င္းဝတၳဳႀကီးေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ ့ဆရာ့ဩဇာဟာ ကိုယ့္အေပၚ လႊမ္းမိုးမႈ႐ိွလာမွန္း သတိမျပဳမိေပမယ့္ ဘဘဦးစိန္သြင္ကို “ဘဘ၊ သားဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ဆရာႀကီး တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ့ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ခ်င္တယ္”လို႔ေျပာမိတယ္။ ဘဘကလည္း“ငါ့သား၊ စာသာႀကိဳးစား။ ဘဘမင္းကို ဆရာဦးခင္ေမာင္တင့္ (တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္) ဆီပို႔ေပးမယ္”လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဆရာက မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာမို႔ ကိုယ့္စိတ္ကူးက မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားပဲ ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။ ဆရာ့ဝတၳဳ ေနာက္ခံေနရာကလည္း မႏၳေလးတကၠသိုလ္ေတြ မ်ားတယ္။ ေအာင္ပင္လယ္တို႔၊ ေရနီေျမာင္းတို႔၊ ေတာင္သမန္တို႔ ဆိုတဲ့ေနရာေတြကို ဆရာ့ဝတၳဳထဲက လွမ္းၾကည့္ျပီး တအား ေရာက္ဘူးခ်င္ ခဲ့ရတယ္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ေနာက္ခံ႐ုပ္႐ွင ္ဇာတ္ျမဴးတစ္ကား”ေမတၱာပုလဲသြယ္”ၾကည့္ျပီး မႏၱေလးတကၠသိုလ္ပိုးေတြ ပိုထလာတယ္။ မင္းသားက ၫြန္႔ဝင္းနဲ႔ မင္းသမီးက ခင္သန္းႏု။ အဲဒီ႐ုပ္႐ွင္ထဲက စာသင္ေဆာင္အဆင္း ေလွကားက်ယ္ႀကီးမွာ ၫြန္႔ဝင္းတို႔ ေက်ာင္းသားတသိုက္ ေပ်ာ္ပါးစြာ ေက်ာင္းတက္ေနတာ ျမင္ရဘူးတယ္။

ဆရာႀကီး အမ်ိဳးသားစာေပဆု ရသြားတဲ့“ႏွင္းေငြ႔တေထာင့္၊မိုးတေမွာင့္”မွာ ဆရာ့ ဇာတ္လိုက္ မင္းသမီး မြန္မြန္သီခ်င္းဆိုတဲ့ ဇာတ္ခံုဟာ“ေမတၱာပုလဲသြယ္”ဇာတ္ကားထဲက ေလွကားခံုပဲ ဆိုတာစိတ္မွန္းနဲ႔ လွမ္းျမင္ခဲ့ဘူးတယ္။

၁၉၇၃ခုႏွစ္ ေမျမိဳ႔ကို ေက်ာင္းတက္ဖို႔အသြား၊ မႏၱေလးမွာ တေထာက္နားေတာ့ ဆရာေရးျပတဲ့ ေရနီေျမာင္းတို႔၊ ေတာင္သမန္တို႔ကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကည့္တဲ့အထိ ႐ူးခဲ့တာပါ။ မန္းတကၠသိုလ္နဲ႔ ေအာင္ပင္လယ္ကိုေတာ့ ေနာက္မွ ေတြ႔ခဲ့ဘူးေၾကာင္းပါ။

ဆရာ့ပရိတ္သတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကို ဘဘဦးစိန္သြင္က“သားေရ.. ဆရာ မေကြးေရာက္သြားျပီ၊ ဆရာ ပုသိမ္ကိုေျပာင္းသြားျပီ..” စသည္ျဖင့္ အျမဲႏႈိးေဆာ္ တိုက္တြန္းခဲ့တာ ဘဘတို႔ ျပည္က ရန္ကုန္ေျပာင္းသြားတဲ့ ၁၉၇၁ခုႏွစ္ အထိပါပဲ။ အဲဒီႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ(၂၄)ရက္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရလို႔ ရန္ကုန္ကို သြားလည္ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘဘဦးစိန္သြင္က ဆရာႀကီးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြ အျမဲေဝမွ်လွ်က္ပဲ။

ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ့ အေ႐ွ႔ပိုင္း ဝတၳဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘဘဦးစိန္သြင္ စာအုပ္ေတြပါပဲ။ (၆)တန္း(၇)တန္းေလာက္မွာ ဆရာရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ “ေႏြကႏၱာဦး” ထြက္လာေတာ့ တႏိုင္ငံလံုး ဆရာ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ေႏြကႏ႐ာဦးထဲက ႏွင္းေငြတို႔ ႏုႏုငယ္တို႔ ၫြန္႔ေမတို႔ ဘခက္တို႔ စ႐ိုက္ေတြဟာ တကယ့္အျပင္မွာ႐ိွတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြလို ႂကြတက္ေနတယ္။

ဆရာရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ “စိမ္းေနဦးမည့္က်ြန္ေတာ့္ေျမ” ဆို ေဒသစြဲေလးနဲ႔ ဖတ္ရလို႔ အင္မတန္ စည္းစိမ္႐ိွခဲ့ပါ့။ အဲဒီဝတၳဳ ဇာတ္သိမ္းခန္းေလးထဲက သန္႔စင္(ဗိုလ္မွဴးဝတ္စံုနဲ႔) ႐ြာျပန္လာျပီး မယဥ္ႏြယ္ကိုေတြ႕၊ သူတို႔ညားၾကေလသတည္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းလိုက္ေတာ့ ကိုယ္လည္း ႀကီးရင္ စစ္ထဲဝင္ျပီး ႐ြာကခ်စ္သူဆီ ဝတၳဳထဲကအတိုင္း ျပန္လာခ်င္စိတ္ေတြ အဲဒီအ႐ြယ္ထဲက စိတ္ကူးယဥ္ ခဲ့ဘူးေသးတာေပါ့။

“တျပည္သူမေ႐ႊထား”ထြက္လာေတာ ့အထက္တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကိုယ္လည္း ျပည္သားဆိုေတာ ့ဆရာေရးလိုက္တဲ့ ဇာတ္ကြက္ထဲက ေနရာေလးေတြ စိတ္မွန္းနဲ႔ လိုက္ၾကည့္ခဲ့ရေအာင္ ႐ူးခဲ့ဘူးပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ထိ ႐ူးသလဲဆို ဆရာ့ဝတၳဳထဲက ကဗ်ာေတြ ရည္းစားစာ လုပ္ေရးဘူးသလို ဆရာ့ဝတၳဳထဲက သီခ်င္းေတြ ကိုယ့္ဖါသာသံစဥ္ျဖည့္ျပီး သီခ်င္းလုပ္ဆို ခဲ့ဘူးတဲ့အထိပါပဲ။ (ပိေတာက္နဲ႔ႀကိဳပါမည ္မာရီယာဝတၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္ အဂၤလန္သံ႐ံုး သၾကၤန္မွာဆိုတဲ့ သီခ်င္းေပါ့။ ဧရာဝတီကို ေနာက္ခံထားျပီး အေနာက္ဘက္ကမ္းက တန္႔ၾကည္ေတာင္ကိုေငးရင္း ဆိုလိုက္ရတာ တယ္အရသာ ႐ိွခဲ့ဘူးသဗ်။)

ေနာက္႐ိွေသးတယ္။ “မိုးညအိပ္မက္ျမဴ” ကို ၫြန္႔ဝင္းနဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ထားတာၾကည့္ျပီး (ဒါ႐ိုက္တာက ဘဘေအဝမ္းဦးတင္ေမာင္) ကိုသစၥာအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ အခန္းမွာ ၫြန္႔ဝင္းဝတ္တဲ့ ပံုစံကိုခိုက္ျပီး တိုက္ပံုအက်Ð အမည္းက ို႐ွပ္အက်Ðမပါပဲ စြပ္က်ယ္ခံျပီး ဝတ္ဘူးခဲ့တယ္။ ႐ူးခဲ့တာေလ။

ထူးျခားတာေလး ျဖည့္ျပီးနိဂံုးခ်ဳပ္ပါ့မယ္။

ဆရာ့စာအုပ္ေတြ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္အုပ္ကိုေတာ့ျဖင့္ မ်က္ႏွာဖံုးၾကည့္ျပီး ဖတ္ဖို႔ဘယ္လိုမွ ဝင္စားမရခဲ့ဘူး။ ဒါးေတြ ေမာက္တိုေတြနဲ႔ ျမင္းစီးစစ္သည္ ပံုေတြၾကည့္ျပီး ဆရာ့ဝတၳဳဆိုတာ အႏုအ႐ြေလးေတြပဲ ဖတ္ျပီးခံစားခ်င္တာမို ႔ဒီအတိုင္း ပစ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ရာဇဝင္ဝတၳဳမို ႔ဖတ္ရမွာလည္း အဲဒီအ႐ြယ္က ပ်င္းတာလည္းပါတယ္။ ေနာက္ ဖတ္စရာက ေလာေလာလတ္လတ္ မ႐ိွေတာ့ဘူး ျဖစ္လည္းလာေရာ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ စိတ္မပါလက္မပါ ေကာက္ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။

“သူ႔က်ြန္မခံျပီ” ပါတဲ့ဗ်ား။ ဖတ္ေနရင္း ဝတၳဳဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ တထိုင္တည္း လက္ကမခ်ေအာင္ ဖတ္သြားျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဝတၳဳပါဗ်ာ။ ဆရာ့ဝတၳဳ မင္းဘာအႀကိဳက္ဆံုးလည္း လို႔ေမးလာရင္ ေတာ္ေတာ္ေျဖရခက္ပါတယ္။ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း သူ႔ရဲ့ ဘယ္စာအုပ္ဆိုတာ ေျပာမသြားပါဘူး။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာ့စာအုပ္ေတြထဲက အႀကိဳက္ဆံုးတစ္အုပ္ အတင္းေ႐ြးခိုင္းလာရင္ေတာ့ “သူ႔က်ြန္မခံျပီ” ကိုပဲျပခ်င္ပါတယ္။

ဆရာ့ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဆရာ့ဝတၳဳ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ဆရာ့ဩဇာ မည္မွ်လႊမ္းမိုးမႈ႐ိွေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါျပီ။ ႐ိုးသားစြာဝန္ခံရရင္ ကိုယ္ ဒီေန႔ဒီအေျခအေနေရာက္ေအာင္ ရပ္တည္ႏိုင္တာ ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ့ စာအုပ္ထဲကေပးတဲ့ အသိတရားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါပါတယ္။

လူငယ္ေတြကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စာဖတ္တာ နည္းခ်င္နည္းပါေစ။ ဖတ္သမွ် စာထဲက ကိုယ့္အတြက္ ဘာေတြ မွတ္သားစရာ ပါသလဲ။ ဘာေတြကို လိုက္နာ က်င့္သံုးရမလဲ။ ဘာေတြကို ေ႐ွာင္ၾကဥ္ရမလဲ ဆိုတဲ့အသိေလး ထားျပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာပါ။ အေရးအႀကီးဆံုးက ကိုယ္ဖတ္ေနတဲ့စာကို ေရးသူဟာ ဘာကိုၫႊန္ျပခ်င္တာလည္း ဆိုတာ အေတြးနက္နက္နဲ႔ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ဖို႔ပါပဲ။ ဆရာႀကီး တပည့္ပီပီ.. ေမတၱာရည္၍..

                                                                                                        တင္ဝင္း(ျပည္)