အလင်း

                                     စည်းချက်ညီလှုပ်ရှား

                                    နှလုံးခုန်သံ မှန်မှန်ကြား

                                    သည်တောင်ကျော်ပြီလား။

ကမ္ဘာကုန်ကျယ်သရွေ့ဝယ်

 

                ကမ္ဘာကုန်ကျယ်သရွေ့ဝယ်

( ၁ )

ဖြည်းဖြည်းညင်ညင်၊ ထွန်ရေးငင်သည်၊

လယ်ရှင်ယောက်ျား၊ တစ်လူသားတည့်။  ။

ခေါင်းခြေလှုပ်ရှား၊ တိမ်းကပါးဖြင့်၊ ရုန်းအားမပို၊ သူ့မြင်းအိုနှင့်။  ။

လူကလည်းငိုက်၊ မြင်းလည်းငိုက်နှင့်၊ စရိုက်ဘာသာ၊

ချမ်းသာစွာ၏။  ။

( ၂ )

အလျှံမပါ၊ ရေးရေးသာတည့်၊ နေစာညွန့်မြက်၊

အပုံထက်မှ၊ တိုးတက်အူအူ၊ လယ်ခိုးလူလျက်။  ။

အဝေးဆီဝယ်၊ တော၏မယ်လည်း၊ သက်လှယ်သခင်၊

မောင်နှင့်ယှဉ်၍၊ တိုးညင်ချစ်ခွန်း၊ ပျံ့ပျံ့မွှန်းရှင့်၊  ။

( ၃ )

ပလ္လင်နန်းမြိုင်၊ ရာထီးဆိုင်တို့၊ မခိုင်ပျက်ယွင်း၊ နိစ္စကင်း၏။  ။

မော်ကွန်းဝှဲလှိုင်း၊ စစ်သမိုင်းလည်း၊ မှုန်မှိုင်းညနှယ်၊

ပျောက်၍ကွယ်လိမ့်။  ။

မြင်းအိုသခင်၊ လယ်ကြီးရှင်နှင့်၊ လယ်ပြင်မီးခိုး၊

လယ်မျိုးလုံမ၊ လုလင်လှ၏၊ သာစွဂုဏ်ပေါင်း၊ လူ့ဇာတ်ကြောင်းသည်၊

မဟောင်းကမ္ဘာကုန်ကျယ် ဆက်လိမ့်တည်း။  ။

တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်

၂၅-၆-၆၆

IN TIME OF “THE BREAKING OF NATIONS”

1

ONLY a man harrowing clods

in a slow silent walk

With an old horse that stumbles and nods

Half asleep as they stalk.

2

Only thin smoke without flame

From the heaps of couch-grass;

Yet this will go on ward the same

Though Dynasties pass.

3

Yonder a maid and her wight

Come whispering by:

War’s annals will cloud into night

Ere their story die.

THOMAS HARDY 

ပြည်မြို့ အလောင်းတော်ကဿပ ကူစခန်းမှ

သည်စခန်းဆီက         မော်မြေမှာ ဇော်ဖေပျောက်ပါလို့

ပတ်ဝန်းဘယ်ညာ မျှော်တော့၊ ဗားမောက်ခဲ့ စေတနာ

အပြာယော် တောင်မြင့်မားငယ်တို့ ကူရာဇာ ခြေတော်ရင်း။

ခံ့ညားစွာ စီရရီပါ့၊

သည်ဆီမှာ သည်အလှကိုဖြင့် ဘယ်သို့လွမ်းရပါ့၊

မလေးမောင် မြင်လာရလေတော့ မျှော်မှန်းလေရာရာ၌

ရင်ဝမှာ တခုန်ခုန်နှင့်         လွမ်းစရာ့ အပြည့် များပါဘိ၊

မကြုံရာ ထွေလာတွေးကာပါ့ အောက်နားမှာ ငွေသာခွာသို့

ငေးမိခဲ့ တကိုယ်သာ။         ယဉ်ဧရာ ဖြူဖြူဖွေးရယ်က

                 တောင့်ဘေးမှာ ခွေကာလည်တော့၊

တောင်အထွတ်မှာလ         ခရီးသည် ဟိုအကွေ့ကိုဖြင့်

ဖြူဆွတ်သည့် ငွေစေတီနှင့် ကျော်၍သာ မမြင်ရသော်လဲ့

တောင်ခြေဆီ ညိုရောင်ရင့်         မျှော်၍သာ အထင်ဖြင့်လှခဲ့ပေါ့၊

လွမ်းချင့်စရာ။         သာစွငယ် ကူတော်မြေက

                နေနီနီ ရီလို့လွမ်းခါမှ

မြေမြင့်လှိုင်း         ဖေဂျီမှာ သည်အလွမ်းရယ်နှင့်

သင်တိုင်း အပြာဆင်နှင့် လှမ်းခဲ့သက်ဆင်း။ ။

ဈာန်ဝင်ကာ မာန်အင် ကျင်းရော့သလာ့၊

ရှူယင်း မျှော်တွေးကာဖြင့်         ဇော်ဂျီ

                တာရာမဂ္ဂဇင်း၊ အတွဲ ၂၊ အမှတ် ၅

                                                                                            (သတ်ပုံမူရင်းအတိုင်း)